Bizim ülkemiz garip bir ülkedir. İthal olan herşeye hayranlık duyulur. Futbola erkek oyunu derler, ama futbol sadece paranın konuştuğu erkek yağmacılığıdır. Dünyada ki mal varlığının sadece %1’i kadınlara aittir ve ne utançtır ki dünyada ki işlerin %65’i kadınlar tarafından yapılmaktadır. O erkekler ki futbolda adaleti ve asaleti reddedip ganimete kucak açar. O erkekler ki fiyatlarını artırmak için önce rakip kulüple fingirdeşir sonra paranın adresine koşar. Para için her şeyi yapan karaktersiz erkekler hayata da imzalarını böyle atar! .Bir futbolcunun 6 ayda kazandığını bir sağlık çalışanı ömrünün sonuna kadar çalışsa kazanamıyorsa gariban edebiyatımız bizim gururumuzdur. Bizim ülkemiz garip bir ülkedir ,bir çok kulüp başkanının ’’bizden olmayan ölsün’’ ekipleri vardır. Yöneticilik felsefesi yıllardır değişmemiştir. ’’Eleştiren düşman, yağcılar bizden ’’O yüzden birçok başkanın yağ kazanları ve istediklerini yazanlar mevcuttur.’’ Gerçeklerin tarafını tutanlarla başkanların defterini tutanlar arasındaki fark günümüz insanının resmi belgesi olmuştur. Kendisi gibi düşünmeyeni ortadan kaldırmakla adaleti ayağa kaldırmak arasındaki çelişkinin sorgusu bu topraklarda mevcut değildir. Son yılların en çığırtkan sezonunu yaşıyoruz. Çünkü futbolda son kozlarını oynayanlar sezonun kendilerinin belirledikleri biçimde noktalanması için her şeyi yapacaklardır. Bizim ülkemiz garip bir ülkedir. Burada asıl cinayetler ,büyükler üst kattan uzaklaştığı zaman başlar. Büyük harflerle ağlayanlara büyük denilen bir ülkede kurulan tuzakların uzakta olmadığını söylersem kimseye haksızlık etmem galiba. Futbol; Adaletin ve asaletin yürürlükte olduğu ülkelerde sanat yerine geçer. Bizler de adaletli sistemin getireceği her türlü sonucu sonuna kadar destekleriz, buna’’hak edeni alkışlamak ’’deriz. Adaletsizliğin bu kadar ayyuka çıktığı bir lige ’’Süper Lig’’ deniyor da neresi süper? Yok hükmündeki futbolu mu? Futbolun dili yaralandı, adalet toprağa gömüldü. Dürüstlüğün matah bir şey olmadığını, haram yemenin tadına doyulmadığını gösteren adamlar üretildi ve çocuklara ’’onları başınızın üstünde taşıyacaksınız ’’diye emredildi. Kitap okumanın değil insanların canına okumanın zehri enjekte edildi. Dedelerinin zamanındaki insani ve sportmenlik şartları o çocukların da hakkıydı ama renk körü babalar çocuklarını da kendileri gibi yetiştirmeyi taraftarlık saydılar. Bu sistem hiçbir şekilde düzelmeyecek ve gün geçtikçe daha da kötüye gidecektir. Saygılarımla.